ابوالعلای معرّی کیست و چه می‌اندیشد؟

نویسنده

محمود مقتدایی عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن

چکیده مقاله:

در سال 263 هـ ش در «معرّة النعمان» (شهری میان حمص و حلب) در خاندانی اصیل از دودمان «تنوخ» کودکی زاده شد که او را «احمد نامدیدند. او بعدها به «ابوالعلا» نامور گشت. در سه سالگی به بیماری آبله دچار شد که این بیماری به نابینایی وی انجامید. مقدمات را در معرّه، نزد پدر آموخت، سپس برای دانش آموختن به حلب رفت. در زمان حکومت سیف الدولة حمدانی در آن شهر، کانون علم و دانش گرم بود. او از محضر دانش‌مندان بهره‌ها گرفت، سپس به انتاکیه رفت و از آن‌جا به لاذقیّه. اندیشة فلسفی او چنان شهرت یافت که از نواحی دور و نزدیک برای بهره‌گیری از دانش گسترده و نبوغ کم‌نظیر او به دیدنش می‌شتافتند. این حکیم و گویندة بزرگ عرب سرانجام در سال 449 هـ ق در اوج شهرت رخت از جهان بر بست.

برای دانلود باید عضویت طلایی داشته باشید

برای دانلود متن کامل این مقاله و بیش از 32 میلیون مقاله دیگر ابتدا ثبت نام کنید

ثبت نام

اگر عضو سایت هستید لطفا وارد حساب کاربری خود شوید

منابع مشابه

تشاوم در شعر ابوالعلای معری

در این مقاله سعی شده تا تشاوم در دیوان لزومیات ابوالعلای معری مورد بررسی قرار گیرد،بنابراین ابتدا به زندگی شاعر پرداخته و در ادامه مبحثی در معرفی دیوان لزومیات وی ارائه شده است؛در بخش دوم،معنی لغوی و عرفی تشاوم آمده است و در بخش سوم،شواهد تشاوم در دیوان لزومیات ابوالعلاء ارائه گردیده که قسمت اصلی مقاله را همین بخش به خود اختصاص داده است.

متن کامل

تشاوم در شعر ابوالعلای معری

متن کامل

مرگ و زندگی در شعر ابوالعلای معری

بشر از ابتدای آفرینش، با مساله مرگ و زندگی، درگیری فکری داشته است. این درگیری از آغاز عصر عقلانیت انسان همواره با تقابل دو دیدگاه بدبینانه و خوشبینانه (نسبت به جهان و سرنوشت انسان) همراه بوده است. ابوالعلای معری، شعر بزرگ عرب در عصر عباسی، در میان بدبینان تاریخ نام پرآوازه ای دارد. ابوالعلا، نابغه ای نابینا، ادیبی نقاد، اندیشمندی بدبین، عقل گرایی شکاک و زاهدی سختگیر بود که هرگز همسری نگزید و فر...

15 صفحه اول